حمیرا اصفهانی، دخت ایرانی

در این مقاله، نگارنده به ارائۀ شرح مختصری از زندگی حمیرا اصفهانی، زن بااراده و شرافتمند ایرانی، پرداخته است که در مسیر زندگی توانست تمام اصول و سنن فرهنگی خویش را نگه دارد. در میانه های سدۀ نوزدهم میلادی، مجید حمید (پدربزرگ نگارنده) که از اهالی سمرقند و بخارا بوده است، به ایران می آید و نمایندگی امیر بخارا را برعهده می گیرد. در این زمان میان مجید و پدر حمیرا که در این وقت سفیر بود، روابط دوستی حسنه ای برقرار می شود و مجید با حمیرا ازدواج می کند. پس از ادای سنت ها عروس را از اصفهان به بخارا می آورند. مجید و حمیرا صاحب سه فرزند (دو پسر و یک دختر به نام ملکه) می شوند. تا انقلاب شوروی طبق گفته های والده (نوه مجید) نگارنده، مناسبت های خویش و تباری با اصفهان برقرار بود؛ اما انقلاب شوروی سخت ترین شکنجه ها را بر سر این خاندان آورد. در این هنگام مجید، شوهر حمیرا، به جرم اشراف زادگی تیرباران می شود. حمیرا با سه طفل، درحالی که از همۀ ثروت خود محروم شده است، با عذابی سنگین فرزندانش را بزرگ می کند. در این میان، ملکه عروس خانواده مولوی خدای نظر می شود و صاحب دو فرزند، یکی پسر با نام عظام الدین و دیگری دختر با نام نگینه (مادر نگارنده)، می شود. حمیرا و دخترش، ملکه، در سال های 1940-1946م چشم از جهان فرومی بندند؛ حتی اجساد آنان با نام «دشمنان خلق» شوروی به خاک سپرده می شود. تنها از جمع این یادگاری ها والده نگارنده، نگینه، در قید حیات است. او تمام عمر با یاد مادر و مادربزرگ زندگی کرده و جز حسرت و دریغ چیزی برایش باقی نمانده است.